Na niedawno zakończonej konferencji Landlord Buy-to-Let w Londynie wielu mówców analizowało sytuację na brytyjskim rynku mieszkań pod wynajem. Ogólnie po okresie głębokiego kryzysu, nastroje zaczynają się poprawiać. W przedstawianych analizach przeważają argumenty dotyczące struktury rynku najmu.
Przewiduje się, że do 2018 roku, ludność Wielkiej Brytanii wzrośnie o 4,3 miliona osób, głównie dzięki imigracji. Dla zaspokojenia rosnących potrzeb mieszkaniowych, potrzebne jest powstawanie około 250 tysięcy mieszkań rocznie. Obecnie oddawanych do użytku jest tylko połowa tej liczby. Szacuje się, że w IV kw. 2009 roku, nadwyżka popytu nad podażą mieszkań pod wynajem wyniosła aż 42% i że zapotrzebowanie na najem podwoi się w ciągu najbliższych 10 lat. Przewiduje się też dalsze wzrosty cen mieszkań. W ciągu ostatnich 25, 50 a nawet 100 lat utrzymuje się (z krótkimi okresami korekt) dość stabilne tempo wzrostu cen mieszkań. Wynosiło ono 8% rocznie. Przy czym w Londynie w okresie ostatnich (bodaj) 10 lat wzrost ten wyniósł 80%, w Północno-Zachodniej Anglii 120%, a w pozostałych obszarach więcej – nawet 200%.
Zwroty z inwestycji w nieruchomości wynoszą obecnie w Londynie średnio 4,72%, w Północno-Zachodniej Anglii od 6,4 do 7%. Natomiast przy odpowiednim wynajdowaniu okazji rynkowych możliwe jest uzyskiwanie zwrotów wyższych od średnich zwrotów nawet o 50%.
Szacuje się, że około 14% wszystkich mieszkań i domów w Wielkiej Brytanii, to mieszkania i domy wynajmowane. Jeszcze kilka lat temu odsetek ten wynosił 8%. W listopadzie 2009 roku, ponad 4,58 miliona domostw otrzymywało <Housing Benefit>, czyli zapomogę mieszkaniową od gminy. W tej liczbie 71% rodzin mieszkało w mieszkaniach należących do gminy, a 29% w mieszkaniach należących do prywatnych właścicieli (o Local Housing Benefits napiszemy wkrótce odrębnego posta, jest to ciekawy mechanizm wspomagania rynku najmu i ciekawi nas na ile zadomowi się on również w Polsce).
