OLT Express moją 170-tą linią lotniczą – relacja ze spotkań Mieszkaniczników

W miniony weekend otrzymałem od losu wiele powodów do radości. W sobotę rano pojechałem pociągiem z Warszawy do Poznania. Wyjazd o 6:55 rano oznaczał dość wczesną pobudkę. Ale już w pociągu zaskoczyła mnie pewna młoda, elegancko ubrana,  atrakcyjna kobieta, która zaczepiła mnie w korytarzu: „Pan Sławek, prawda?”. Nie zdarza mi się to prawie nigdy (raz zagadnął mnie w ten sposób Polak na lotnisku w Mombasie:-) i raz pewien kelner w tajskiej restauracji w Gdańsku:-), więc poczułem się szczególnie dowartościowany jako mężczyzna. Okazało się,  że Panie Karolina oraz Marta jechały – jako sponsorki z Noble Bank – do Poznania na spotkanie … Mieszkaniczników:-). Wow ! stajemy się dostrzegalni!

W pociągu przeczytałem prawie połowę pierwszej wersji powstającego w bólach (głównie z powodu mojego zaangażowania czasowego w projekt budowy Stowarzyszenia) „Poradnika Kredytowego”. Drugą część dokończyłem w pociągu relacji Poznań – Wrocław, tej samej którą dzień wcześniej jechał Premier Tusk. Naniosłem wiele poprawek więc dokończenie książki jeszcze z pewnością trochę potrwa, ale i tak ucieszyło mnie to, że zniknął jeden z cięższych punktów na mojej aktualnej liście „to-do”:-)

Kolejny powód do radości to to, że o ile wyjeżdżając z Warszawy było zimno, o tyle po południu w Poznaniu śćiągnąłem już z siebie kurtkę. A we Wrocławiu w niedzielę rano również sweterek. I mam nadzieję następnym razem założyć go we wrześniu:-)

Najwięcej radosći sprawiły mi oczywiście dwa spotkania z Mieszkanicznikami. W sumie w Poznaniu i we Wrocławiu na lokalnych Kongresach Otwarcia pojawiło się około setki osób (w Poznaniu wielu rodziców przyszło z dziećmi, bo Piotr zadbał też o kącik dla najmłodszych z profesjonalną animatorką) i to pomimo sezonu komunii świętych oraz rewelacyjnej pogody weekendowej. W Poznaniu spotkaliśmy się na robiących wrażenie Międzynarodowych Targach Poznańskich (rozmach budynków, modelki i modele obsługujący targi fitness, itp atrakcje), a we Wrocławiu w jednej z nowoczesnych sal Uniwersytetu Ekonomicznego, na którym miałem okazję się prezentować z ideą wolności finansowej kilka miesięcy temu. Jak zawsze spotkania z Mieszkanicznikami dają mi wiele inspiracji i pozytywnej energii, mam nadzieję, że z wzajemnością. Do Poznania przyjechały osoby z wielu stron Wielkopolski, ale także z … Olsztyna. A do Wrocławia też ktoś z Głogowa, z Lubina czy nawet z … Grudziądza (330 km!). Ponownie gościliśmy Jarka z Raciborza, choć Jarek widział moją prezentację już kilka razyJ. W Poznaniu, po zakończeniu Kongresu Otwarcia, miałem jeszcze krótkie wystąpienie nt mojej strategii inwestowania. Sądząc po tym jak wiele było pytań, spodziewam się że zainteresowanie moją kolejną książką – „Moja strategia inwestowania” – może być spore. Pozostaje mi tylko zabrać się do pracy. Aha i jeszcze najważniejsze: mam około setki świadków, że udało mi się w Poznaniu jak i we Wrocławiu zakończyć swoją prezentację na czas, bez obsuwki. To – jak wiecie – nowość!!! Zamierzam  uczynić to moim nowym znakiem rozpoznawczym:-) Wprawdzie moje wystąpienie podczas Wielkopolskiego Dnia Cashflow wykroczyło poza przydzielone mi 30-40 minut (i zjadło sporo czasu z programu), ale to nie była do końca moja wina. Po prostu padało wiele pytań, na które obszernie odpowiadałem, z licznymi dygresjami, anegdotami, trochę się powtarzałem (jak to ja) i stąd to wydłużenie. Nie wiem czy Nina mnie jeszcze kiedykolwiek zaprosi, ale nie wyglądała na szczególnie obrażoną:-)

Ale to jeszcze nie wszystko. We Wrocławiu spotkałem moją przyjaciółkę – Jolę, tę która zmienia z mężem kraje jak rękawiczki. Teraz mieszkają w Libanie. Ale we Wrocławiu mają piękne mieszkanie, które Jola przekazała Mzuri w zarządzanie. Obejrzałem też w jej towarzystwie finał Ligi Mistrzów – Chelsea – Bayern Monachium. Jola w meczach piłki nożnej najbardziej lubi karne, także ucieszyło ją to, że w meczu było ich aż 11 (jeden był niewykorzystany w trakcie meczu). Kolejne dwa mieszkania w zarządzanie oraz zlecenia na pomoc w znajdowaniu okazji rynkowych Mzuri otrzymało od Michała. Tak więc mimo, że nie planowałem podczas tego wyjazdu wspierać Mzuri, to udało się niespodziewanie, na marginesach Kongresu Otwarcia, pozyskać dlań nowych klientów oraz kolejną osobę gotową nawiązać z firmą współpracę. Kiedy ruszymy z otwarciem oddziału? Jak tylko będziemy mieli podpisane umowy na zarządzanie 10-12 mieszkaniami na wynajem (teraz mamy 3). Więc jeśli ktoś z Was zechce nam powierzyć swoje 7 mieszkań jutro, to oddział otworzymy w  środę:-).

Po obejrzeniu mieszkań Michała i po lunchu w Wieży Ciśnień, pojechałem na lotnisko. A tam kolejne powody do radości. Kiedyś (gdy pracowałem w Andersenie) często latałem do Wrocławia, bo miałem tam kilku klientów. Byłem też na lotnisku jakiś rok temu. Ale to co zobaczyłem teraz totalnie mnie zaskoczyło. Nowy nowoczesny i przestronny terminal. Stary jest  tylko terminalem general aviation, czyli obsługuje jedynie awionetki bogatych podróżników. Robiłem zdjęcia jak japoński turysta, dumny z tego jak zmienia się nasz kraj. Bo zmienił się nie tylko terminal, ale system dróg dojazdowych do niego. Kiedyś jechało się Strzegomską i jakąś polną drogą. Teraz autostrady, estakady, a po drodze mija się duże centrum handlowe Futura Park. Oprócz tego powstały autentyczne parki ze ścieżkami rowerowymi, po których jeździ wielu wrotkowców. Wypiękniały też te bloki z wielkiej płyty, także droga którą kiedyś mógłbym pokonać z zamkniętymi oczami, teraz była nie do poznania.

Kolejne pozytywne zaskoczenie to OLT Express. To moja już 170-ta linia lotnicza odkąd zacząłem prowadzić tę statystykę. Od razu stanęła dość wysoko w rankingu moich ulubionych linii – nowoczesna, uśmiechnięta, przyjazna (tania, choć nie obskubująca pasażerów a to za nadanie bagażu, a to za wydrukowanie boarding pass, a to za posiłek, a to za wejście na pokład, a to za skorzystanie z toalety, jak pewna duża irlandzka linia zajmująca ostatnie miejsce na liście moich ulubionych linii lotniczych). Podoba mi się też wizja tej linii – połączyć ze sobą wszystkie lotniska w Polsce. Gdyby jeszcze zamiast czerwonego ogona miała ogon pomarańczowy i zamiast nazywać się „OLT” miała by jakąś bardziej „patriotyczną” nazwę, to chyba zaprzestałbym korzystania z innych linii lotniczych. Ale i tak będę latał tak często jak się da. Sprawdziłem, niestety jeszcze nie lata z Warszawy do Krakowa, bo mógłbym OLT zasilić swoim portfelem już w najbliższą środę. Nie wiem do końca jaki jest jej model biznesowy, ale widzę w nim wiele odwagi i spójności i trzymam kciuki by jej zarząd dobrze kontrolował koszty operacyjne, tak by OLT Express przetrwała najtrudniejszy okres początkowy i dalej się dynamicznie rozwijała.

Ale to nie był jeszcze koniec pozytywnych wrażeń. Całości domknął widok Polski z góry. Oprócz pięknego Stadionu Miejskiego, pobliskiego Mostu na Odrze i wysokiego budynku SkyTower przybył też widok z góry na budujące się autostrady oraz drogi ekspresowe. Widać ich naprawdę sporo. Możemy narzekać na to i na tamto, ale ten widok naprawdę wypełniał mnie dumą  … narodową.

Tak bogaty we wrażenia weekend podsunął mi też pewien nowy pomysł, który doprecyzował mój plan na życie. A każde takie doprecyzowanie planu  zawsze mnie ogromnie cieszy. Pamiętacie może, że zaplanowałem że za 3,5 roku zacznę wyjeżdżać z Polski na cały okres zimy (październik – kwiecień). A w okresie letnim (maj – wrzesień) będę wykonywał różne zawody, od pomocnika piekarza, poprzez ochroniarza w banku, kasjera w hipermarkecie, sprzedawcy w warzywniaku lub w kwiaciarni, po śmieciarza czy pracownika kanałów wodociągowych. Jest to mój program „zawodów emeryta”. Jedna rzecz się zmieniła w miniony weekend. Inspirację zaczerpnąłem od Niny Olszewskiej, Fridomiaczki z Poznania, która prowadzi Centrum Rozwoju Potencjału Osobistego HARMONIA www.centrumharmonia.pl

Otóż pomyślałem, że tych zawodów emeryta nie będę wykonywał tylko w Warszawie (tak jak wcześniej myślałem), tylko co lato będę mieszkał w innym polskim mieście. W ten sposób będę miał okazję lepiej poznać moje ulubione polskie miasta: Wrocław, Toruń, Gdańsk, Przemyśl, Bydgoszcz, Lublin, Olsztyn, Sandomierz, Szczecin, Poznań, Kalisz, Zamość, Kraków, Gliwice, Elbląg, Kłodzko, Łódź, Kazimierz Dolny, Zakopane, Białystok, Jelenią Górę, Brzeg  i wiele – mam nadzieję – innych. Po pracy będę się szwędał po uliczkach i kawiarenkach poszczególnych dzielnic, będę poznawał mieszkańców oraz lokalny rynek nieruchomości. Będę chodził na spotkania Mieszkaniczników. A w weekendy będę zwiedzał atrakcje w okolicy tych miast.

To – jestem przekonany – jeszcze bardziej ubarwi i wzbogaci moje życie. Już się nie mogę doczekać:-)

PS Przepraszam za tak długi wpis. Zwłaszcza Beatę, która ostatnio mi to słusznie wypomniała:-). Postaram się bardzie streszczać w przyszłości:-)

PS 2. Zdjęcia ze spotkań, a także z lotniska we Wrocławiu dołączę wkrótce:-)