Jakiś tydzień temu wróciłem do Warszawy i oficjalnie zakończyłem tegoroczne zimowanie w tropikach. Swoje podróżnicze klapki, mocno już sfatygowane, odłożyłem na półkę, by nieco odpoczęły:-) Ich zdjęcie może zobaczyć na moim profilu na FB:-)

Przywitały mnie iście tropikalne temperatury, mocno zakurzone mieszkanie, które pod moją nieobecność dodatkowo wypełniło się owadami, nieproszonymi lokatorami „na gapę” oraz dziesiątki drobnych spraw do załatwienia – nowy paszport, ubezpieczenie samochodu, przegląd techniczny, zaległy PIT do wysłania, badania lekarskie, dawno temu umówione wizyty lekarskie, poczta do odebrania, zaległe przelewy bankowe do wykonania, odzyskanie internetu, próba odzyskania jakichś dokumentów, które zaginęły gdzieś w czeluściach mojego laptopa (jak się okazało, pracowałem nad draftem mojej nowej książki, którą mój komputer zadecydował przechowywać w file’u „temp”). Zajęty tymi sprawami, a także prezentacją w Łodzi (o tym więcej poniżej), nie zdążyłem nawet przywitać się z przyjaciółmi ani ze wszystkimi członkami rodziny:-)

Dostałem takiego oto maila od naszego dobrego znajomego Fridomiaka, który jednak tym razem woli pozostać anonimowy. I rozumiem dlaczego – dzieli się z nami informacjami, które zasłyszał od swoich kolegów z pracy. A robi to po to, by nas przestrzec oraz utwierdzić w naszych przekonaniach. Jeszcze raz, duże dzięki W:-) Dzięki też za ciepłe słowa pod adresem fridomii. Cieszę się, że udaje mi się wspierać wolność finansową Polek i Polaków:-)

Jakiś czas temu na łamach fridomii wyraziłem swoje obawy odnośnie tego, że czasami zdarza się, że dzieci (na szczęście chyba raczej nie moje własne:-) lub wnuki marnują majątek zgromadzony przez swoich rodziców. Zaproponowałem wówczas formułę trustu, która nie spotkała się z entuzjazmem z Waszej strony. Kilkoro z Was pisało, że raczej należy się skupić na jak najlepszym wychowaniu dzieci.

Potwierdzenie Waszych wątpliwości otrzymałem kilka miesięcy temu podczas mojej obecnej podróży po Azji. Otóż w relatywnie krótkim odstępie czasu spotkałem dwóch młodych Niemców – jednego w Malezji, a drugiego na Filipinach. Obu spotkałem w hostelach, w których się zatrzymałem.

Dostałem takie oto zapytanie na maila (dzięki Jacku!) i postanowiłem utworzyć nowy wątek, bo takiego tematu chyba na fridomii jeszcze nie poruszaliśmy. Jestem ciekaw Waszych porad dla Jacka, gorąco zapraszam do dzielenia się swoimi przemyśleniami:-)

Przy okazji, zapraszam też na mojego FB (Slawek Muturi) gdzie dzielę się krótkimi relacjami z Igrzysk Olimpijskich w Pyeong Chang oraz z kilkumiesięcznej podróży po Azji, która potrwa do … maja:-)

Dostaliśmy kolejny „case” do omówienia. Mam nadzieję, że i tym razem mogę na Was i na Wasze rady dla Magdy i jej męża liczyć.

Oto tekst maila od Magdy:

Drogi Sławku,