Długo się zastanawiałem czy w ogóle dzielić się z Wami swoimi wrażeniami z mojej niedawnej wizyty w Smoleńsku. Miałem obawy o to by nie przekształcać fridomii w blog polityczny. Ostatnia nasza dyskusja nt aktywności obywatelskiej była dla mnie na tyle nużąca, że miałem tym więcej obaw.

Nie znam dobrze historii Bałkanów. Wiem tyle, że po I Wojnie Światowej, powołano Królestwo SHS (Serbii, Chorwacji i Słowenii), a w okolicach 1945 roku, Jozef Broz Tito zdecydował się powołać nowe państwo zrzeszające kilka małych, dotychczas niezależnych, państw bałkańskich – Słowenię, Chorwację, Bośnię, Czarnogórę, Kosowo, Macedonię oraz największą z nich wszystkich Serbię.

Pomysł chyba od początku nie był najfortunniejszy – kraje te różniły się religijnie, kulturowo, gospodarczo. Co gorsze, federacja była mocno zdominowana przez Serbię. Bogatsze kraje północy Jugosławii narzekały, że muszą dotować mniej rozwinięte części południa kraju. Ale póki żył Tito to mocną ręką (i dzięki mocnej armii) trzymał wszystko krótko za twarz. Pomagała mu też dużo bardziej liberalna polityka gospodarcza i emigracyjna niż w innych krajach demoludów (dawnego RWPG). Jugosłowianie mogli wyjeżdżać za pracą do Niemiec, Austrii, Włoch, tamtejsze firmy też chętnie w Jugosławii inwestowały. Jugosławia na tle pozostałych krajów Bloku Wschodniego błyszczała.

Wielu Europejczyków pewnie nawet nie wie gdzie jest Skopje. Ty wiesz?

Skopje to stolica Macedonii, byłej republiki dawnej Jugosławii, małego kraju wciśniętego pomiędzy Serbię oraz Grecję na południu. To tu narodził się alfabet Cyryla i Metodego (cyrylica), który obowiązuje tutaj, w Bułgarii (Bułgarzy toczą spór z Macedonią o to czy C i M byli Macedończykami czy Bułgarami), w Serbii, w Rosji, na Ukrainie, na Białorusi, ale też w odległej … Mongolii:-)

W Skopje urodziła się też Matka Teresa z Kalkuty. Wyjechała do Indii w wieku 18 lat w 1928 roku i tam poświęciła się pomocy najbiedniejszym. Ciekawe, że choć w Macedonii ok 3/4 ludzi jest wyznania prawosławnego, a po kilka procent stanowią Muzułmanie i Katolicy, to Matka Teresa urodziła się w albańskiej rodzinie wyznającej wiarę katolicką.

Prawie cały miniony tydzień spędziłem w Budapeszcie. Najpierw 3 dni na mistrzostwach świata w sportach pływackich (FINA 2017), a potem 3 dni na Hungaroring podczas 31. edycji tutejszych zawodów Formuły 1. Budapeszt tym razem zaliczyłem na sportowo.

FINA 2017

Mistrzostwa świata (na basenie 50-metrowym) odbywają się co dwa lata (na basenie 25-metrowym chyba też co dwa lata). W tym roku mistrzostwa składały się z sześciu dyscyplin wodnych: pływanie, pływanie na otwartych wodach, pływanie synchroniczne, skoki do wody, skoki z dużej wysokości i piłka wodna. Zawody FINA 2017 rozgrywano na 5 stadionach, arenach. Najbardziej zależało mi na zobaczeniu pływania synchronicznego, ale ponieważ wcześniej miałem być we Wrocławiu na The World Games oraz w Krakowie na koncercie, to w końcu podczas FINA 2017 widziałem tylko dwa razy pływanie i raz piłkę wodną (finał, w którym Amerykanki bardzo zdecydowanie pokonały Hiszpanki). Pływanie synchroniczne zakończyło się przed moim przyjazdem do Budapesztu.

Sankt Petersburg (dawniej Leningrad) jest w Polsce znany przede wszystkim ze względu na tzw Białe Noce, które Petersburg zawdzięcza swojemu północnemu położeniu – jakieś 1500 km na północ od Warszawy. Latem dzień trwa tutaj bardzo długo, tak długo, że choć słońce na chwilę zachodzi, to i tak w środku nocy jest dość widno.

Byłem tam kilka dni temu (przy okazji Pucharu Konfederacji) gdy była jedna z najkrótszych (jeśli nie najkrótsza) noc w roku. O północy nadal było widno. Doskonale widać było zwodzone mosty nad rzeką Newą oraz mosty nad licznymi kanałami (Piter jest znany jako Wenecja Północy). Byłem tu w tym okresie już kilka razy, nie mówiąc o tym, że byłem nawet jeszcze dalej na północy (najdalej to kilkanaście lat temu na samej północy Norwegii, na Nord Kapp), ale i tak piterskie Białe Noce robią na mnie zawsze duże wrażenie.