Ostatnio jadąc samochodem Autostradą Wolności do Portugalii na inauguracyjne Finały UEFA Ligii Narodów, zobaczyłem gdzieś chyba za Poznaniem billboard jakiegoś dewelopera z hasłem „Żyj odważnie, mieszkaj bezpiecznie”. Chodziło o zachwalenie zalet jakiegoś osiedla mieszkaniowego. Niestety jadąc szybko autostradą (dozwoloną prędkością 130 km/h) nie zdołałem zapamiętać ani nazwy dewelopera ani nazwy jego osiedla.

Natomiast ich hasło reklamowe mnie zaciekawiło i skłoniło do długich, wielogodzinnych refleksji. Co to znaczy „żyć odważnie” i czy naprawdę warto tak żyć?

Życie to sztuka kompromisu w każdym z jego obszarów – zawodowym, uczuciowym, sportowym, czy inwestycyjnym. Jest tak nawet wtedy, gdybyśmy urodziliśmy się miliarderami – możemy być nogą w nogę. Kupujemy kompromisowe samochody – wielu chciałoby mieć Porsche, ale kończą na dobrej skądinąd Škodzie. Wybieramy kompromisową szkołę dla dzieci – bo albo jest blisko, albo świetna, albo za darmo. Tak samo wybieramy kompromisowe kierunki na wakacyjny wylot.

Niedługo minie okrągłe 10 lat od mojego osobistego Dnia Wolności Finansowej. Piątek 29 maja 2009 był ostatnim moim dniem pracy. Od tego czasu w 100%-ach utrzymuję się z najmu mieszkań. Nie miałem (i nadal nie mam) zamiaru kiedykolwiek wracać do pracy zarobkowej. Mam mnóstwo wolnego czasu – w zasadzie mam 24 wolne godziny każdej doby i 7-dniowe weekendy każdego tygodnia. Jednocześnie bardzo szczelnie sobie ten wolny czas wypełniam, więc jestem baaardzo zajętym emerytem. W tej chwili, na przykład, po ponad 5-miesięcznym zimowaniu w tropikach (i na Alasce) zrobiłem sobie „wiosnowanie w Afryce”. Od półtora miesiąca podróżuję po Afryce Środkowej i Zachodniej i – uwierzcie mi – zajmuje mi to cały mój wolny czas :-) Podróżowanie po Afryce jest bardzo wymagające.

Wielkanoc już za pasem, a u mnie lekka zmiana planów. Jak pisałem niedawno w TYM poście, planowałem dzisiaj rozpocząć dwutygodniowy trekking po ukraińskich, słowackich i polskich Bieszczadach. Niestety „podła” korporacja odwołała mojej partnerce pierwszy tydzień urlopu, zostawiając nas z biletem w jedną stronę do Lwowa (i to bez rekompensaty – taki work-life balance ;)

Niezrażeni stwierdziliśmy, że trekking się odbędzie, ale w majówkę, startując od strony polskiej (po drodze będą jeszcze skoki spadochronowe w Piotrkowie Trybunalskim – wygląda to mniej więcej TAK =).

Prace nad książką „Mity inwestowania w nieruchomości na wynajem” wrą pełną parą, ale czasami pracę można połączyć z przyjemnością – ja w ten weekend moje biuro urządziłem w skałach, rozbijając namiot w Dolinie Będkowskiej. Przy okazji naszła mnie refleksja na temat mitu „pracy zdalnej”.

Sporo osób z którymi pracuję, a zwłaszcza osoby noworekrutowane, pytają, czy mogą pracować jeden dzień w tygodniu z domu. Na pytanie co jest nie tak z pracą w biurze dostaję odpowiedź, że jest zbyt głośno i nie można się skupić. Na moje stwierdzenie, że przecież zadania tej osoby to współpraca z innymi osobami w biurze, nie dostaję konkretnej odpowiedzi.