Kilka dni temu wróciłem z Afryki i w Polsce było tak samo ciepło jak nad Oceanem Indyjskim :-) Dziś znacząco się ochłodziło i przypomniał mi się zaległy live z … Grenlandii.

Zapraszam dziś o godz 18:00 na mój profil na FB – Sławek Muturi.

Opowiem o Zielonej Wyspie oraz o moim pierwszym w życiu trekkingu – 10-dniowy Arctic Circle Trail. Przed wyjazdem czułem nieco respektu przed tą przygodą, ale na miejscu wszystko okazało się o wiele prostsze niż się spodziewałem. Dokładnie co było łatwiejsze? – opowiem podczas live’a.

Gorąco zapraszam. Zaproś też proszę swoich znajomych, którzy mogą być zainteresowani tematyką trekkingu po Grenlandii:-)

Jeden z moich kolegów z uczelni (warszawski SGPiS, który dziś nosi nazwę SGH), Adam z Tanzanii, był zachwycony bogactwem polskiego języka. Choć nieco go – po afrykańsku – kaleczył i zmiękczał, pięknie opowiadał jak jakieś angielskie słowo, można po polsku wyrazić na dziesiątki sposobów. Adama fascynowało zwłaszcza nieprzebrane bogactwo polskiego języka rynsztokowego. Z lubością wyśpiewywał kolejne przekleństwa, co jedno to bardziej siarczyste. Ponieważ Adamowi ogólnie rzecz biorąc na studiach specjalnie nie szło – gdy zaczynałem, to on już prawie kończył, gdy już skończyłem, to on nadal dopiero zaczynał kończyć – to tym bardziej byłem zdziwiony jego talentami i głębokością znajomości języka Kochanowskiego i Sienkiewicza. Ewidentnie to nie język polski był dla niego barierą w zaliczaniu kolejnych sesji egzaminacyjnych.

Od wyjazdu z Polski 3 tygodnie temu zrobiłem już swoim samochodem ponad 9 tyś km. Dotarłem już do Machaczkala, stolicy Republiki Dagestanu:-) Miasta tego nie ma już nawet na mojej mapie samochodowej (używam tradycyjnej, papierowej, bardzo niewygodnej:-) i pewnie dlatego nie skojarzyłem i byłem zaskoczony pojawieniem się tutaj … morza. Machaczkala leży nad Morzem Kaspijskim:-). Stąd już zacznę powoli wracać na zachód, do … Polski.

Gdy dorosły odwiedza – po latach – dom swoich wujków gdzieś na wsi, to często dziwi się, że grusza, która kiedyś, gdy był dzieckiem, wydawała mu się drzewem o gigantycznej wielkości konarze, w rzeczywistości jest taka mała. Grusza wiele się nie zmieniła, za to wyrosła pojemność mózgu owego dorosłego. Dzięki swoim doświadczeniom, powiększyła się jego osobista skala wielkości drzew.

Jeszcze kilkadziesiąt lat temu, wyjazd samochodem lub autobusem do sąsiedniej wioski, mimo, że oddalonej zaledwie o 25 km, był prawdziwą „wyprawą”. Właściciel samochodu sprawdzał poprawność funkcjonowania hamulców, ciśnienie powietrza w oponach, itp., a jego towarzyszka życia (niekoniecznie również tej „wyprawy”) wyposażała go w kanapki oraz w herbatę w termosie na drogę. Koniecznie musiał też przed wyjściem z domu, przycupnąć chwilę na taborecie, przed drogą:-)

Krystian zapytał mnie dzisiaj, czy – wzorem poprzednich lat – planuję zorganizować konkurs/zabawę w typowanie wyników meczów podczas nadchodzących mistrzostw świata w piłce nożnej. Odpowiedziałem Krystianowi, że raczej nie, ale opisałem swoje pierwsze przygody w drodze do Rosji na mistrzostwa świata. Kolejne relacje będę zamieszczał tutaj na fridomii oraz – dodatkowo – zdjęcia na FB (Sławek Muturi).

Mam nadzieję, że tego rodzaju relacje pomogą Wam zobaczyć te mistrzostwa nieco „od kuchni”. Mam nadzieję, że to też będzie dla Was pewną atrakcją i dostarczy nieco pozytywnych emocji:-)