Przejazd koleją trans-syberyjską (KTS) był jednym z moich podróżniczych celów od bardzo dawna. Ziścił się dopiero niedawno. Podróż z Ułan Bator przez Pekin do Korei Północnej i potem z Pyongyang pociągiem do północnych Chin oraz dalej autobusem do Władywostoku, a potem całą długością KTS do Moskwy spełniła moje oczekiwania z nawiązką. Ale nie zaspokoiła, a jedynie pobudziła mój apetyt na Syberię. Choć jest to kraina zimna, surowa, niełatwa w penetracji, to postanowiłem, że jeszcze tu nie raz, nie dwa wrócę.

Syberia w liczbach

Nie chciałbym nikogo z Was tym wpisem wkurzyć – chcę się jedynie podzielić pewną radosną refleksją.

Jestem już w sanatorium w Druskiennikach. Dla niewtajemniczonych – co roku jeżdżę do sanatorium na 2-3 tygodnie, prewencyjnie, by dbać o zdrowie. Do czego i Was wszystkich gorąco namawiam – choć muszę przyznać, że słabo mi to namawianie wychodzi. Dopiero jeden z moich byłych kolegów z Andersena i Deloitte – Arek – powiedział mi ostatnio, że posłuchał mojej rady i odwiedził sanatorium. Był super zadowolony!

Przekroczyłem już półmetek mojej podróży Koleją Trans-Syberyjską i wkrótce spiszę moje obserwacje i przemyślenia. Mam nadzieję, że wystarczy mi cierpliwości do tego by nie tylko swoje obserwacje spisać, ale też by je odpowiednio skrócić – inaczej obawiam się, że znów może powstać wpis- tasiemiec, który znuży nawet najwytrwalsze Fridomiaczki.

Póki co, chciałbym się z Wami podzielić czymś innym. Podczas jednego z moich niedawnych przejazdów pociągiem po Chinach zabawiłem się w grę, którą bawię się już od wielu lat. Grę nazwałem „Gorzej”. Bardzo mi pomaga. Może i Wam się kiedyś (lub nawet w tej chwili:-) przyda. Bawię się w tę grę gdy przeżywam chwilowe trudności.

Uwielbiam granice lądowe. Samolot na trasie międzynarodowej przekracza granice państw bez Twojej świadomości, chyba, że akurat pilot samolotu wspomni o tym fakcie poprzez samolotowe głośniki. Dopiero lądując na lotnisku przekracza się sztuczną granicę, które są bardzo podobne na różnych lotniskach w różnych krajach – czasami zdarzy się, że celnicy prześwietlają bagaże przylatujących pasażerów; granice na lotniskach w USA charakteryzują się zwykle bardzo długimi kolejkami do odprawy paszportowej. Zwykle jednak niczym szczególnym się nie wyróżniają.