Ostatnio natknąłem się na intrygujący artykuł pt. „Inwestowanie w mieszkania na wynajem: czy nadchodzi koniec eldorado?” na blogu Maćka Samcika „Subiektywnie o finansach”. Sam blog jest poświęcony instrumentom finansowym, lokatom, kredytom, akcjom etc. (niestety już niekoniecznie nieruchomościom – zapraszam do lektury artykułu i Waszej oceny jakości analizy ;) Pod tym artykułem wszedłem w polemikę z kilkoma statystykami, które przytoczył autor artykułu – dość szybko padł komentarz „O boze tylko nie Mzuri i fridomia. Jeden wielki przekret wmawiajacy osobm ze inwestycja w nieruchomosci to interes zycia…” (cytat oryginalny). O ile szermierka argumentami wiele nie dała, to cała sytuacja natchnęła mnie kolejnym pomysłem na mit!

Prace nad książką „Mity inwestowania w nieruchomości na wynajem” wrą pełną parą, ale czasami pracę można połączyć z przyjemnością – ja w ten weekend moje biuro urządziłem w skałach, rozbijając namiot w Dolinie Będkowskiej. Przy okazji naszła mnie refleksja na temat mitu „pracy zdalnej”.

Sporo osób z którymi pracuję, a zwłaszcza osoby noworekrutowane, pytają, czy mogą pracować jeden dzień w tygodniu z domu. Na pytanie co jest nie tak z pracą w biurze dostaję odpowiedź, że jest zbyt głośno i nie można się skupić. Na moje stwierdzenie, że przecież zadania tej osoby to współpraca z innymi osobami w biurze, nie dostaję konkretnej odpowiedzi.

Ostatnie dwa tygodnie były dla mnie bardzo intensywne, co utrudniło mi publikowanie postów na Fridomii. W tygodniu mój czas konsumowało wprowadenie do sprzedaży całej kamienicy w Sosnowcu (dostępne mieszkania rozeszły się w… 60 sekund – post o tym opublikujemy po domknięciu transakcji =), a weekend musiałem poświęcić na przeprowadzkę do nowowynajętego mieszkania (samo centrum Warszawy, tuż przy Teatrze Polonia i Placu Konstytucji – miejscówka primo, patrz na PS na dole postu =). Totalny zawrót głowy i wariactwo – zero czasu na refleksję.

Gdy dorosły odwiedza – po latach – dom swoich wujków gdzieś na wsi, to często dziwi się, że grusza, która kiedyś, gdy był dzieckiem, wydawała mu się drzewem o gigantycznej wielkości konarze, w rzeczywistości jest taka mała. Grusza wiele się nie zmieniła, za to wyrosła pojemność mózgu owego dorosłego. Dzięki swoim doświadczeniom, powiększyła się jego osobista skala wielkości drzew.

Jeszcze kilkadziesiąt lat temu, wyjazd samochodem lub autobusem do sąsiedniej wioski, mimo, że oddalonej zaledwie o 25 km, był prawdziwą „wyprawą”. Właściciel samochodu sprawdzał poprawność funkcjonowania hamulców, ciśnienie powietrza w oponach, itp., a jego towarzyszka życia (niekoniecznie również tej „wyprawy”) wyposażała go w kanapki oraz w herbatę w termosie na drogę. Koniecznie musiał też przed wyjściem z domu, przycupnąć chwilę na taborecie, przed drogą:-)

Jutro kolejna (już 9-ta!!!) rocznica mojego przejścia na wcześniejszą emeryturę – lub inaczej mówiąc – osiągnięcia wolności finansowej. Od 9 lat wiodę jeszcze ciekawsze życie niż przedtem. I o wiele bardziej spokojne.

Opisuję je co roku, w okolicach właśnie 29 maja, Dnia Wolności Finansowej:-) A ponieważ w ciągu ostatnich 365 dni niewiele się w moim życiu zmieniło (oprócz nazw krajów, które odwiedziłem:-) no i może tego, że wreszcie zacząłem wykonywać moje „zawody emeryta”, w lipcu ub.r. pracowałem w kwiaciarni, no i tego, że założyłem profil na FB), to przytoczę tylko link do wpisu sprzed roku. Oto ów link: http://fridomia.pl/2017/05/29/po-365-dniach-przychodzi-kolejny-dzien-wolnosci-finansowej/