W Nowej Zelandii mamy już 2018 Rok! Podobnie w Australii oraz w wielu krajach Pacyfiku. To bardzo szczególny dzień. Za niespełna 12 godzin również w Polsce zakończy się 2017 Rok. Mam zwyczaj (pewnie nie tylko ja:-) podsumowywania każdego mijającego roku i wyznaczania sobie celów na kolejny. Czy Ty też tak robisz w tych dniach?

Rok 2017 był dla mnie bardzo dobry. Tak jak większość poprzednich i – mam nadzieję – kolejne lata.

Odkąd powstał blog fridomia.pl w październiku 2009 roku, pojawiło się na nim już ponad 20.000 komentarzy. Chciałem podziękować osobie, która zamieściła ów jubileuszowy komentarz, więc zwracałem uwagę na licznik komentarzy po przekroczeniu 19.950 i śledziłem go w miarę na bieżąco. Niestety samego momentu przekroczenia kolejnej bariery nie zauważyłem i ocknąłem się gdy było ich już ponad 20.000. Dziś jest to dokładnie 20.039. Dziękuję Wam za każdy z nich.

Każdy komentarz jest dla mnie symbolem tego, że tematy poruszane tutaj na fridomii są dla Was ważne i/lub ciekawe. W swoich komentarzach dzielicie się z pozostałymi swoją wiedzą i swoimi doświadczeniami wzbogacając zawartość fridomii i czyniąc tego bloga pożyteczniejszym dla wszystkich. W ramach codziennego przeglądu prasy, Robert zamieścił już setki linków do artykułów prasowych. Bobby do niedawna zamieszczał linki do inspirujących projektów architektonicznych.

Ostatnio starałem się o wizę turystyczną do Indii (nadchodzącą zimę zamierzam spędzić w Azji). W Indiach byłem wcześniej 8-10 razy i pewnie 6-7 razy załatwiałem sobie wizę wjazdową do tego kraju. Kiedyś wypełniało się wniosek na papierowym formularzu i wiza do Indii była udzielana gratis. Dziś kosztuje ona PLN 537,50, a wniosek wizowy należy wypełnić internetowo, a potem wydrukować i przynieść do centrum wizowego (prywatnej chyba firmy, która obsługuje Ambasadę). Niestety nie ma możliwości wydrukowania wniosku na miejscu, więc moja pierwsza wizyta w centrum wizowym zakończyła się … niczym.

Nie chciałbym nikogo z Was tym wpisem wkurzyć – chcę się jedynie podzielić pewną radosną refleksją.

Jestem już w sanatorium w Druskiennikach. Dla niewtajemniczonych – co roku jeżdżę do sanatorium na 2-3 tygodnie, prewencyjnie, by dbać o zdrowie. Do czego i Was wszystkich gorąco namawiam – choć muszę przyznać, że słabo mi to namawianie wychodzi. Dopiero jeden z moich byłych kolegów z Andersena i Deloitte – Arek – powiedział mi ostatnio, że posłuchał mojej rady i odwiedził sanatorium. Był super zadowolony!

Dokładnie dziś mija 25 lat od dnia, w którym zacząłem pracować w … Arthur Andersen. W poniedziałek 31 sierpnia 1992 roku, 2 dni po moim powrocie do Polski z Kenii, stawiłem się rano w budynku Intraco II przy ul Stawki 2 w Warszawie na 7-tygodniowe szkolenie z księgowości i audytu. Po dość gruntownym procesie rekrutacyjnym (Andersen stosował bardzo rozbudowany system rekrutacji by wyłowić z rynku najlepszych – sam nie wiem jak udało mi się to przejść!), stawiło się nas tego dnia w sumie ok 35 osób. Wówczas całe biuro Andersena w Polsce liczyło około 35 osób, więc tego dnia liczba pracowników Andersena się podwoiła. Oprócz nas, było na szkoleniu jeszcze dwoje Litwinów z biura w Wilnie. Firmie nie opłacało się organizować dla nich odrębnego szkolenia, więc przylecieli do Warszawy.