Najem jest działalnością mocno sezonową. Może nie aż tak jak prowadzenie budki z lodami czy kempingu na Mazurach lubnad morzem, czy sprzedaż produktów AGD, leków lub piwa, ale jednak. Największa sezonowość dotyczy oczywiście najmu turystycznego, krótkoterminowego. Wakacyjne apartamenty wynajmują się albo latem (nad morzem), albo zimą (w górach).

Przy najmie długoterminowym sezonowość, choć mniejsza, też jest widoczna. Głownie za sprawą studentów rozpoczynających studia z początkiem października, największy szczyt najmu przypada na sierpień-październik. Widzimy to też w Mzuri. We wrześniu br podpisaliśmy w sumie rekordowe 308 umów najmu. Czyli więcej niż 10 umów dziennie. Przez pierwsze 5 dni października (łącznie z weekendem; nota bene, w tym miesiącu będziemy mieć aż 5 weekendów, co zdarza sie ponoć tylko raz na jakieś sto lat) już podpisaliśmy kolejne 79 umów najmu i podpisaliśmy 16 dodatkowych rezerwacji.  W czasie miesięcy poprzedzających wakacje podpisywaliśmy średnio po 120-150 umów miesięcznie. To tak dla zobrazowania skali sezonowości.

Moje pierwsze 3 dni kibicowania na Olimpiadzie w Rio opisałem w formie bardzo długich komentarzy. Maciej zwrócił mi uwagę, że może lepiej robić z tak długich opisów oddzielne wpisy, co niniejszym czynię.

Mimo, że jestem tu dopiero 4 pełne dni, to mam tyle wrażeń, że czuję jakbym tu był co najmniej od tygodnia lub nawet dłużej. Do hostelu wracam bardzo późno i bardzo zmęczony. Nie mam nawet siły jeść. Przeglaam tylko maile i opisuję swoje wrażenia na fridomii. Kładę się spać późno i w sumie dość krótko śpię (poprzedniej nocy tylko 4 godziny) bo następnego poranka mam zajęcia na jakimś stadionie w Rio.

Jakiś czas temu dostałem maila od pewnego mężczyzny (chyba około 60-tki), który pochwalił mnie za prowadzenie fridomii i dzielenie się swoją wiedzą i doświadczeniem i jednocześnie wyraził pewien smutek, że zwracam się tylko do młodych. Bo przecież „dla osób w moim wieku jest już za późno” by budować i osiągnąć wolność finansową. Odpisałem mu, że według mnie wcale tak nie jest. Chciałem swoją odpowiedź umieścić też na fridomii (byście i Wy mogli się podzielić swoimi przemyśleniami w tym temacie), ale chyba jednak wypadło mi to wówczas z głowy.

Ostatnio przy okazji jeżdżenia samochodem do Francji na EURO 2016 miałem okazję przejeżdżać przez Niemcy, Belgię, Francję, Włochy, Szwajcarię, Austrię, o Monako czy Liechtensteinie nie wspominając, bo spędziłem w nich tylko po parę godzin.  W sumie podczas dwóch niedawnych wypadów na EURO 2016 zrobiłem ponad 14.000 km, czyli tyle ile zwykle – na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat – robiłem średnio rocznie. Ostatni raz samochodem po Europie Zachodniej  jeździłem w latach 80-tych (dość intensywnie) i raz czy dwa w latach 90-tych. Zaobserwowałem sporo zmian od tego czasu.

Inwestowanie w nieruchomości na wynajem jest według mnie prawie tak stare jak … miasta. Nie jestem historykiem, więc może się mylę, ale wydaje mi się, że miasta powstały w miejscach gdzie ludzie z okolicznych wiosek organizowali targi. Na targach wymieniali się – raz lub dwa razy na tydzień – swoimi produktami. Mleko i jajka na żyto i pszenicę. Kury i krowy na kożuchy i buty. Dojazd do miejsca targowego z odległej o 30 lub 50 km wioski, zajmował niektórym cały dzień lub nawet dłużej. Więc niektórzy ziemianie postanowili wybudować wokół targowiska domy by nie tracić tyle czasu w niewygodnych podróżach. Powstawały domy wokół targowiska i tak powstały miejsca, które dziś znamy jako „rynki starego miasta”. Gdy domów przybywało, powstawały uliczki prowadzące od rynku. Gdy domów jeszcze więcej, to otoczono je murami i fosą by bronić mieszkańców i ich dobytku przed hordami złodziei. Chyba tak właśnie powstały miasta. Nadal przybywało chętnych do zamieszkania w mieście, a ponieważ ich powierzchnia została ograniczona murami obronnymi, to zaczęto burzyć parterowe domy i stawiać w ich miejsce kilkupiętrowe kamienice. Na parterze umiejscowiono punkty usługowe – sklepy, karczmy, kuźnie, zakłady bednarskie, itp. Na pierwszym piętrze mieszkali właściciele. A kolejne piętra wynajmowano. Na początku kupcom oraz mistrzom rzemiosła, czeladnikom oraz ich uczniom. Po kilkuset lub kilku tysiącach lat, pojawił się nowy segment najemców – studenci. A po kolejnych setkach lat, po przetoczeniu się rewolucji przemysłowej – pojawił się kolejny segment najemców: robotnicy fabryczni. Dla tych ostatnich fabrykanci zaczęli wręcz budować oddzielne kamienice czynszowe, czego dobrym przykładem jest Łódź. Tak to sobie wszystko wyobrażam.