Niedawno pisałem o swojej byłej uczelni. Dziś też nieco podobny temat.

Wczoraj robiąc sobie krótką przerwę w pisaniu kolejnej książki (tak jak wskazaliście, piszę o życiu PONIŻEJ swoich możliwości finansowych oraz o innych kluczowych umiejętnościach potrzebnych do osiągnięcia wolności finansowej), rozmawiałem z pewną młodą dziewczyną, która jak zauważyłem podobnie jak ja siedzi od kilku dni w bibliotece. Kończy pisanie pracy magisterskiej.

Zapytałem ją o czym jest ta praca i ponieważ nie do końca zrozumiałem o co chodzi po jej tytule, to dopytałem na jakim kierunku ta dziewczyna studiuje. Dowiedziałem się, że specjalizuje się w archiwach. Ciekawi mnie świat więc zapytałem ją gdzie będzie szukać pracy po obronieniu pracy magisterskiej. Chciałaby pracować w zawodzie, ale to wcale nie jest łatwe, bo – jak stwierdziła – archiwów nie ma wiele.

Mijający weekend miałem dość zajęty. Imprezami rocznicowymi. Najpierw uczestniczyłem w I Światowym Zjeździe Korporacji Handlu Zagranicznego na SGH, a potem w 45 Urodzinach katowickiego Spodka.

Impreza w Auli B mojej alma mater wywołała we mnie wiele emocji. Znów zasiadłem w pierwszym rzędzie ławek w Auli, w której w październiku 1984 roku (dokładnie 32 lata temu!!!) słyszałem pierwszy, inauguracyjny wykład z ekonomii nieżyjącego już prof Józefa Nowickiego. Wszystkim rocznikom powtarzał to samo. „Wiem, że panowie zapisali się na studia po to, by nie musieć pójść do wojska, a panie po to by sobie złapać dobrze wykształconych mężów” oraz „spójrzcie na sąsiada z lewej i z prawej strony ławki, połowy z nich już tu nie będzie w przyszłym semestrze”. Dobrze pamiętam obok kogo wówczas siedziałem:-)

Każdy ma swoją historię, nawet – a może zwłaszcza osoby – które już raz „przegrały” swoje życie. Dziś miałem arcyciekawą i zupełnie niespodziewaną rozmowę z jedną z pań sprzedającą owoce na Saskiej Kępie. Kupowałem u niej maliny, śliwki i gruszki i gdy już płaciłem, to sama z siebie zaczęła bardzo sympatyczną rozmowę, a właściwie to nawet – w dużym stopniu – monolog. Nie pamiętam już nawet od czego zaczęła, ale temat rozmowy prawie od razu, bardzo szybko zszedł na hazard.

Najem jest działalnością mocno sezonową. Może nie aż tak jak prowadzenie budki z lodami czy kempingu na Mazurach lubnad morzem, czy sprzedaż produktów AGD, leków lub piwa, ale jednak. Największa sezonowość dotyczy oczywiście najmu turystycznego, krótkoterminowego. Wakacyjne apartamenty wynajmują się albo latem (nad morzem), albo zimą (w górach).

Przy najmie długoterminowym sezonowość, choć mniejsza, też jest widoczna. Głownie za sprawą studentów rozpoczynających studia z początkiem października, największy szczyt najmu przypada na sierpień-październik. Widzimy to też w Mzuri. We wrześniu br podpisaliśmy w sumie rekordowe 308 umów najmu. Czyli więcej niż 10 umów dziennie. Przez pierwsze 5 dni października (łącznie z weekendem; nota bene, w tym miesiącu będziemy mieć aż 5 weekendów, co zdarza sie ponoć tylko raz na jakieś sto lat) już podpisaliśmy kolejne 79 umów najmu i podpisaliśmy 16 dodatkowych rezerwacji.  W czasie miesięcy poprzedzających wakacje podpisywaliśmy średnio po 120-150 umów miesięcznie. To tak dla zobrazowania skali sezonowości.

Moje pierwsze 3 dni kibicowania na Olimpiadzie w Rio opisałem w formie bardzo długich komentarzy. Maciej zwrócił mi uwagę, że może lepiej robić z tak długich opisów oddzielne wpisy, co niniejszym czynię.

Mimo, że jestem tu dopiero 4 pełne dni, to mam tyle wrażeń, że czuję jakbym tu był co najmniej od tygodnia lub nawet dłużej. Do hostelu wracam bardzo późno i bardzo zmęczony. Nie mam nawet siły jeść. Przeglaam tylko maile i opisuję swoje wrażenia na fridomii. Kładę się spać późno i w sumie dość krótko śpię (poprzedniej nocy tylko 4 godziny) bo następnego poranka mam zajęcia na jakimś stadionie w Rio.