Po przeczytaniu serii artykułów w Gazecie Wyborczej zapoczątkowanej przez artykuł Joanny Blędewskiej „Życie za kredyt” opisujących tragiczne przypadki „ukredytowanych” (patrz mój wpis z zeszłego tygodnia), sięgnąłem po książkę „The 9 Steps to Financial Freedom” autorki Suze Orman. Pamiętałem bowiem, że spośród wszystkich książek, które jak dotąd przeczytałem nt wolności finansowej, ta książka najbardziej wyczerpująco poruszała duchowe aspekty wolności finansowej.
Suze Orman zaczyna od pytania, które wiele osób sobie stawia: „Czyż nie byłoby wspaniale mieć wystarczająco pieniędzy, aby o nic się nie martwić?”. Autorka przekonuje, że element „wystarczająco kasy” jest stosunkowo łatwo zdefiniować. Dużo gorzej jest z elementem „aby się nie martwić”. Wiele osób i to niezależnie od swojej zamożności, żyje w ciągłym strachu, że kiedyś im zabraknie. Z tego punktu widzenia, wolność finansowa to stan, gdy posiadasz władzę nad swoimi obawami i strachami, a nie one nad tobą.
Suze Orman przekonuje, że wiele obaw rodzi się z naszych bardzo wczesnych doświadczeń, z dzieciństwa, gdy pierwszy raz zrozumieliśmy co to są pieniądze. Sięgnięcie do tych przeżyć pozwoli zrozumieć przyczynę obaw finansowych i potem zapanować nad nimi (Krok 1 do wolności finansowej). Wspomina również o racjonalnym alokowaniu środków do realizacji swoich potrzeb (Krok 2). Zaleca też spisanie testamentu i przygotowanie rodziny na wypadek nagłej śmierci (Krok 3). Dzieli się też ciekawymi spostrzeżeniami co do przydatności różnego roadzaju polis ubezpieczeniowych. W Kroku 5 – autorka argumentuje, że ludzie wydają to, co widzą. Więc aby móc inwestować, z pensji od razu najpierw odetnijmy pożądaną kwotę oszczędności, które przeznaczymy na inwestowanie i gospodarzmy się na tym co pozostanie. Podobnie dzieje się z podatkami, tylko że podatki stanowią nasz obowiązek wobec innych, a oszczędzanie to obowiązek wobec nas samych. Autorka przestrzega też przed nadmiernym zaufaniem do instytucji typu ZUS. Systemy te zostały zaprojektowane gdy ludzie średnio żyli 62 lata. Teraz ludzie żyją dłużej, pracę zawodową rozpoczynają później.
Przestrzega też przed kartami kredytowymi, które są wg niej najpowszechniejszym sposobem na popadnięcie w poważne tarapaty finansowe. Autorka daje bardzo praktyczne rady jak można się wykaraskać spod góry długów. Okazuje się, że w USA miliony ludzi nie potrafi się prawidłowo posługiwać kartami kredytowymi i to mimo tego, że były tam popularne zanim zaczęto ich używać w Polsce. Powstały nawet organizacje typu non-profit, którym „ukredytowani” oddają wszystkie swoje karty i które ustalają, jakie kredyty dłużnik powinien spłacać w pierwszej kolejności, w ten sposób pomagając im wygrzebać się z zadłużenia. Dość szczegółowo opisuje działanie National Foundation for Credit Counselling (NFCC) – www.nfcc.org.
Szkoda, że w Polsce nie mamy jeszcze takich organizacji (wogóle poziom edukacji finansowej w Polsce jest bardzo niski – słyszałem tylko o Instytucie Banku Handlowego). Może Maciej, który popadł w tak głebokie tarapaty finansowe, że odebrał sobie życie, znalazłby fachowe wsparcie w takiej organizacji i nie doszłoby do tej tragedii. A może ktoś z Was zna takie instytucje, które pomagają ludziom wychodzić z tarapatów? Podzielcie się proszę tą wiedzą.
Wg Suze Orman, woność finansowa oznacza również wolność od długów.
Suze Orman, “The 9 Steps to Financial Freedom, Practical and Spiritual Steps So You Can Stop Worrying”, Three Rivers Press, New York, 2006
One Response
Jedną z organizacji, którą może warto tu podać jest Stowarzyszenie Inwestorów Indywidualnych – http://www.sii.org.pl/ . Nie zajmuje się ono co prawda samymi długami, ale aktywnie działa na rzecz wzrostu edukacji finansowej w Polsce. Polecam!