Fridomiacy,

część z Was miała zapewne możliwość zapoznać się z raportem Mzuri Investments ze stycznia 2019, który był poświęcony Górnemu Śląskowi. Raport był tak dobry, że zainspirował firmę doradczą PwC do opracowania podobnego raportu na zlecenie Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii „Silesia” – zapraszam do lektury, wnioski są jeszcze bardziej dobitne ;)

Zapraszamy też do odsłuchania nagrania Live’u nt. naszego raportu.

Kilka dni temu spotkałem w najtańszym hotelu w Port of Spain, stolicy Trynidadu i Tobago, pewnego 60+latka ze Szwecji. Mikael tak naprawdę pochodzi z Czech – jego rodzice wyjechali stamtąd kilkadziesiąt lat temu. I słabo mówi po czesku. Ale i tak przegadaliśmy dobre kilka godzin.

Okazało się, że Mike (lub Michal) jest Fridomiakiem. Posiada w Goteborgu 71 mieszkań na wynajem. Pierwsze kupił, podobnie jak ja, jakieś 20 lat temu:-) Oprócz bycia hotelowymi sknerami (hotel ów kosztuje USD 22 za noc) łączy nas też to, że Michal żadnego swojego mieszkania nigdy nie sprzedał oraz to że również inwestuje w segment budżetowy:-) Co oczywiście w Szwecji oznacza co innego niż w Polsce. Jego najmniejsze mieszkania mają po 25 m.kw. No i różnią się też cenami zakupu.

Drodzy Fridomiacy,

w nawiązaniu do poprzedniego postu o Górnym Śląsku, zapraszam do obejrzenia dyskusji na żywo podczas Live’u na Facebooku. Opowiedziałem o:

1. Blaskach i cieniach Górnego Śląska,
2. tym, czy Śląsk nadal nie lubi się z Zagłębiem,
3. dlaczego „Silesia” to taka Warszawa południa,
4. oraz dlaczego mieszkania na Śląsku są nadal takie tanie.

LINK

Jest to mit bardzo szeroko zakrojony w polskim społeczeństwie, gdyż dla większości z nas nieruchomość to musi być już coś – dom z ogrodem, apartament z widokiem na góry, a przynajmniej trzypokojowe mieszkanie od dewelopera w centrum miasta – każda z tych opcji kosztuje przeciętnie 500. tys. zł lub więcej. Jeśli porównamy to z przeciętnym majątkiem finansowym netto Polaków (aktywa pomniejszone o zobowiązania), które na 1. kwartał 2017 wyniosły raptem 40 tys. zł na dorosłego Polaka (z pominięciem zobowiązań jest to ok. 70 tys. zł), to trudno się dziwić – może nas nie być stać na takie fanaberie, więc zostawmy to dla bogaczy. Ale czy na pewno potrzeba tak wysokiej kwoty i czy na pewno trzeba być bogatą, żeby inwestować w nieruchomości?

Mit mocno przewrotny. Jedną z częstych „blokad” przed rozpoczęciem inwestowania w mieszkania na wynajem jest wymówka „najpierw muszę kupić własne mieszkanie (najczęściej na kredyt), a dopiero później zacznę lokować kapitał w mieszkania na wynajem”. Nie jest to dziwne podejście, bo faktycznie żyjemy w głęboko zakorzenionej kulturze „posiadania mieszkania”. Uczą nas tego rodzice, reklamują to banki, zachęcają do tego znajomi i deweloperzy. Myślimy też „moje mieszkanie, moja najlepsza inwestycja”. Ale czy na pewno jest to najlepsze rozwiązanie?